ساختار کلی دندان ها در بین مهره داران مشابه است، اگرچه در شکل و موقعیت آنها تفاوت های قابل توجهی وجود دارد. دندان های پستانداران ریشه عمیقی دارد و این الگو در برخی از ماهی ها و در تمساح ها نیز دیده می شود. با این حال، در اکثر ماهی های استخوانی، دندان ها به سطح بیرونی استخوان متصل می شوند، در حالی که در مارمولک ها از یک طرف به سطح داخلی فک متصل می شوند. در ماهی‌های غضروفی مانند کوسه، دندان‌ها توسط رباط‌های سختی به حلقه‌های غضروفی که فک را تشکیل می‌دهند، متصل می‌شوند.[1]
برخی از حیوانات تنها یک سری دندان (مونوفیودنت) ایجاد می کنند در حالی که برخی دیگر دی فیودونت هستند، یعنی یک سری دندان های شیری اولیه و مجموعه بعدی دندان های دائمی یا "بالغ" دارند. برخی دیگر مجموعه های زیادی (پلی فیودونت) ایجاد می کنند. به عنوان مثال، کوسه ها هر دو هفته یک بار یک مجموعه دندان جدید می رویند تا جایگزین دندان های فرسوده شوند. بیشتر پستانداران موجود از جمله انسان دو فیودونت هستند، اما استثناهایی از جمله فیل، کانگورو و گاو دریایی وجود دارد که همگی پلی فیودونت هستند.
دندانهای ثنایای جوندگان به طور مداوم از طریق جویدن رشد می کنند و فرسوده می شوند که به حفظ طول نسبتاً ثابت کمک می کند. صنعت بیش از حد به دلیل این صلاحیت است. بسیاری از جوندگان مانند موش‌ها و خوکچه‌های هندی، اما نه موش‌ها، و همچنین لپریدها مانند خرگوش، علاوه بر دندانهای ثنایا، دندانهای آسیاب دائمی در حال رشد دارند.[2][3] همچنین، عاج ها (در پستانداران عاج دار) تقریباً در طول زندگی رشد می کنند.
دندان ها همیشه مانند پستانداران به فک متصل نیستند. در بسیاری از خزندگان و ماهی‌ها، دندان‌ها به کام یا به کف دهان متصل می‌شوند و ردیف‌های اضافی را در داخل ردیف‌های روی فک‌ها تشکیل می‌دهند. برخی از استخوان های استخوانی حتی دارای دندان هایی در حلق هستند. اگرچه دندانهای واقعی به معنای معمول نیستند، اما دنتیکول‌های پوستی کوسه‌ها تقریباً از نظر ساختار یکسان هستند و احتمالاً منشأ تکاملی یکسانی دارند. در واقع، به نظر می‌رسد که دندان‌ها ابتدا در کوسه‌ها تکامل یافته‌اند و در ماهی‌های بدون آرواره ابتدایی‌تر یافت نمی‌شوند – در حالی که لامپرها ساختارهای دندان مانندی روی زبان دارند، اینها در واقع از کراتین تشکیل شده‌اند، نه از عاج یا مینا، و هیچ رابطه ای با دندان های واقعی ندارند.[1] اگرچه ساختارهای دندان مانند "مدرن" با عاج و مینای دندان در کنودونت های متأخر یافت شده است، اکنون فرض می شود که آنها مستقل از دندان های مهره داران بعدی تکامل یافته باشند.[5][6]
